De filosofie begint met Socrates, een Griekse filosoof (469-399 B.C.E.), die zich inzet voor zelfonderzoek en onderzoek van anderen. Volgens Socrates: als je een filosoof bent, dan heb je geen wijsheid. Je bent tussen onwetendheid en wijsheid; je bent een liefhebber van wijsheid. Je bent niet arrogant, omdat je niet tevreden bent met jezelf, en je weet dat je niet weet. Aan de andere kant, je bent niet wijs, omdat je wijsheid onderzoekt. Als filosoof ben je van de menselijke beperkingen bewust, die de beperking van de kennis is. Je activiteit kan leiden tot vijandigheid van het publiek, omdat mensen de neiging hebben om te geloven dat ze wijs zijn, terwijl ze dat niet zijn. Mensen willen in iets een expert zijn en kennis hebben. Ze willen niet erkennen dat de menselijke kennis de kennis is binnen zijn eigen grenzen. Dit is de reden waarom de filosoof bijzonder is, want hij/zij onderzoekt systematisch en onderzoekt de grenzen van de menselijke kennis. De filosoof maakt daarmee een revolutie in de oriëntatie van de wijsheid.
