David Hume (1711 - 1776) był szkockim filozofem, znanym przede wszystkim z wpływów na empiryzm.
Adam Smith, Emmanuel Kant, Jeremy Bentham i Karol Darwin są jednymi z myslicieli, którzy inspirowali się pismami Hume'a w rozwoju własnych teorii. Do jego najbardziej znanych twierdzeń należą:
1) O przyczynie: Hume odrzucał tradycyjne podejście do przyczynowości, które oznacza relację między powodem i efektem. Dla niego każdy przykład przyczynowości jest opartu na powtarzalnym doświadczeniu z przeszłości i nie pochjodzi z rozumowania.
2) O cudach - Hume uważa, że nie mamy dowodów, które pozwalają nam akceptować cuda. Dowód na cuda jest tym samym naruszeniem praw natury, a dowód przeciwko cudom uznany może być za zgodny z prawami natury. Jako że prawa natury są silnie utwierdzone w ramach naszego doświadczenia, dowód na cuda ma znacznie mniejszą wagę niż dowód przeciwko cudom.
3) O ocenie estetycznej - jako empiryk, Hume przyznaje, że istnieje wielka różnorodność gustów, ale nie każdy gust jest dobry. Założenia piękna są uniwersalne i wspólne dla wszystkich ludzi - mimo to organy zmysłowe rzadko są zdole do wytworzenia wrażenia zgodnego z tymi wzorcami. Prawdziwy osąd dzieła sztuki powinien być poparty praktyką, udoskonalony przez porównanie i pozbawiony przesądów.
