Martin Heidegger (1889–1976) był niemieckim filozofem, którego dzieło "Byt i czas" miało wielki wpływ na rozwój współczesnej filozofii europejskiej.
O sensie życia
Zdaniem Heideggera pytanie o metafizykę i byt zostało zagubione, bo nie możemy wiedzieć niczego o metafizycznych bytach. Proponuje on więc by zastanowić się nad metafizycznymi zagadnieniami, które nie będą uznawały niczego za byt. Nauka zajęta jest bytami, ale nie niczym. Unikając obecności bytów Heidegger zadaje pytanie: "Co z tym niczym?". Zdrowy rozsądek uznaje nic za zaprzeczenie całości bytów - mimo to filozof uważa, że nic jest czymś i znajduje się w ogóle bytów. Aby zdobyć dostęp do niczego, musimy znaleźć je pomiędzy bytów jako całości. Objawienie bytów jako całości, z kolei, ukryte jest w nastrojach takich jak nuda czy miłość. Na przykład autentyczna nuda zdarza się wtedy, kiedy wszystko jest nudne. Podobnie miłość do jednej osoby sprawia, że cały świat promienieje. A więc zarówno miłość, jak i nuda, odsłaniają przed nami całokształt rzeczy i stawiają nas w obliczu nicości. Pewnego dnia przyszłość może stać się niepewna, i oagarnie nas wówczas strach przed wszytkim. W rezultacie wszystkie rzeczy, które są nam obojętne, zwrócą się w naszą stroną. Obawa dotyczy więc otwartości. Odsłania ona całokształt rzeczy w ich zaprzeczeniu. Odsłania ona nicość.
Byty znikają jako całość wobec odrażającego gestu nicości wobec bytu. Ale nicość nie jest rozłączna z bytami - jest raczej ukazana w nich i przez nie. Nicość nie tylko siebie neguje, ale też sprawia, że sama znika. Nicość pokazuje, że coś istnieje, a nie nic. Nic oznacza nicość. Innymi słowy, esencją niebytu jest to, ze przynosi ona Dasein, po raz pierwszy, przed bytem jako takim.
W odróżnieniu od logiki, nic ma swój początek w negacji, jako że nie pochodzi ono z niebytu niczego. Proces niebytu nie jest czymś dziejącym się w danym miejscu - dzieje się on w życiu, a my jesteśmy w tę negację włączeni. Na przykład jeśli ktoś pokazuje mi długopis, obecność jest między długopisem i mną. Z drugiej strony długopisu nie ma niczego dla mnie, ale jest coś dla trzymającego długopis. Niebyt niczego także pokazuje się w niezrealizowanych możliwościach, kiedy aktualizacja jednej możliwości zatrzymuje pozostałe. Parafrazując, niektóre mozliwości ukazują się tylko dlatego, że pozbylismy się innych. A więc aktywność niczego w bycie wywodzi się od nas. Ciągle jesteśmy przed sobą. Skoro jesteśmy skończeni, znaczenie naszej egzystencji jest zdeterminowane przez aktywność niebytu. Wybieranie niektórych opcji w życiu sprawia, że kroczymy w stronę śmierci, kiedy nasze możliwości się kończą.
Ta transcendencja oznacza chwytanie się nicości, która sprawia, że oczekujemy możliwości, a potem spadamy pomiędzy rzeczy, wśród nie. Śmierć ma więc znaczenie w podejmowaniu istotnych wyborów, jako element tymczasowości bytów. Gdybyśmy byli nieśmiertelni, życie nie miałoby sensu - bez śmiertelności nasze wybory nie miałyby znaczenia, bo wszystkie możliwości byłyby ciągle otwarte. Nic nie ma znaczenia kiedy wszystko jest jasne i nic nie jest ukryte. Wolność i indywidualność nieśmiertelnych bytów nie są ujawnionie, ponieważ nie zawierają one możliwości działania. Jeśli niebyt niczego nie jest obecny, nie ma związku między roztaczającymi się bytami. Nie ma bytu jako takiego, a więc w rezultacie - nie ma wolności takiego bytu. To właśnie dlatego opis ludzkiego życia zawiera wartościowanie. Bycie sobą oznacza życie swoim życiem i podejmowanie wyborów. Ponieważ nasza śmiertelność jest teraz, z Tobą, i sprawia, że musisz być odpowiedzialny i decydować za siebie.
